Zaterdag was het tijd voor de grote finale. Zonder België, alweer, het is tegenwoordig geen verrassing meer. Nochtans gingen we dit jaar niet voor de klassieke Eurosongact maar gingen we (opnieuw) voor een gewaagde keuze: a-cappela groep Witloof Bay was allesbehalve het klassieke plaatje. Vijf klassiekgeschoolde zangers, 1 jonge beatboxer, niets meer, niets minder. Blijkbaar te weinig voor de gemiddelde Eurosongkijker want ook deze keer sneuvelde België al in de halve finale van donderdagavond. Opnieuw een finale zonder België dus. Al mogen we het hoofd niet helemaal laten hangen: we eindigden namelijk op een 11e plaats en haalden de finale dus nipt niet.
![]() |
Photo News |
En dus blijft België hangen op die ene eindoverwinning: precies 25 jaar geleden, toen Sandra Kim het vrolijk J'aime La Vie zong. Sindsdien haalde België nog amper de halve finale: vorig jaar toen Tom Dice met zijn gitaar de zesde plaats nog behaalde leek het voordien nog een utopie. Al mogen we niet vergeten dat daar nog een tweede plaats van Urban Trad tussenkwam!
Blijkbaar worden Belgische nummers niet gesmaakt door Eursong die het eigenlijk tegenwoordig moet hebben van een foute kostuums, foute muziek en een nog veel foutere act op het podium. Maar ja, is dat niet hetgene wat Eurosong net Eurosong maakt?
Wie weet rijgt België de 'Twelve points' volgend jaar wel naar binnen in Azerbeidzjan. Voor mensen die zich geroepen voelen om België volgend jaar te vertegenwoordigen: het land ligt tussen Iran, Armenië, Georgië en Rusland en kent een subtropisch klimaat :)